Nieuws

Dit jaar koos het feestcomité van de kookploeg om er eens vroeg in het jaar op uit te gaan. Vrijdagmorgen vertrokken we richting Valkenburg in Nederland naar Hotel Atlanta.  

Het hotel is centraal gelegen en biedt voldoende parkeergelegenheid. Ge moet natuurlijk op dat moment nog wel weten welke kamer je had vastgelegd. Joa joa zeggen we dan.

Iedereen tevreden over zijn kamer denk je dan, maar het WC-papier hing toch wel aan de verkeerde kant zeker. Joa joa denken we dan.

De snellen onder ons hadden nog snel een bakje troost genomen in het hotel om naar onze 

De plaatselijke schone van het VVV heeft ons begeleid naar Lunchroom & Patisserie De Bongerd waar we een lekker stukje Limburgse vlaai met drankje kregen voorgeschoteld. Absoluut een lekkere start.

Diezelfde schone heeft ons dan verder naar de Escape Rooms gebracht waar we uiteindelijk niet in verzeild geraakt zijn. Van daaruit vertrok wel de begeleide stadswandeling onder ADHD-leiding van Sjufke. Blij dat hij was om nog eens uit zijn kamer te mogen komen, kregen we een interessante en plezante uiteenzetting van Valkenburg.  

Gezien Sjufke’s ADHD moesten we steeds mooi in een kringetje gaan staan rond de lamp en steeds in dezelfde rangorde. Kweb (Annet) kreeg de grote verantwoordelijkheid om het geheime koffertje te dragen en achteraan de groep af te sluiten tijdens de wandeling.  

Sjufke was ook bekend in België en kende Bosseels. Hij bedoelde Brouwerij Bosteels gekend van de Karmeliet en de Kwak. Waarbij Bart direct opmerkte dat dat laatste wel goed binnenging.  

Tijdens de wandeling konden de oplettenden sleuteltjes winnen telkens ze ergens een valk opmerkten of een gerestaureerde reclameschildering. Je kon ze ook winnen bij allerlei vragen of gewoon omdat je geestig was.  

Straf was wel het verhaal van de poortwachter die niet kon rekenen maar wel tellen en op welke wijze hij de boeren toeliet. Nog straffer was dat Sjufke opmerkte dat om dat raadsel op te lossen je wel op een bank had moeten werken.  

Na 63 treden de hoogte in te gaan, kregen we al een zijzicht van de mergelgrotten en aan de andere zijde de ruïne van het kasteel. We hebben er alvast geleerd dat ge uw kasteel niet moet opblazen voor de vijand arriveert. 

Na de wandeling werd de winnaar bekend met de meeste sleuteltjes en die kreeg de naam van de grootste meester sjoemelaar te zijn onder onze groep en kreeg de enige Valkenburgse munt. Ik heb de dag nadien de munt ontvangen tussen pot en pint. 

Afgeleverd aan de Gemeentelijke mergelgrotten werd een treinritje van 2 km gestart met een indrukwekkend aantal houtskooltekeningen. Tijdens de oorlog dienden deze grotten ook als schuilplaats. Er werden dan ook verschillende compartimenten uitgehouwen en voorzien van de nodige bank-tafel-bedden. Veel privacy was er niet, maar er werden toch wel wat kinderen geboren.

Afgezakt naar het centrum werd het toch tijd om de kelen te smeren. Bij Bellini vonden we het uitgelezen terras met veel ruimte en volledig in de zon. We wisten niet dat deze bende tot de Siciliaanse maffia behoorde, maar we zijn er toch zonder kleerscheuren weggeraakt.

In het hotel werden we ’s avonds serieus in de watten gelegd. Een uitgebreide keuze gaf ieder de gelegenheid om zijn/haar voorkeur op het bord te krijgen. De kok kwam na afloop nog even langs met de warme chocola voor wie dat wenste en een praatje. Je moest hem wel pakken zoals hij was, alleen je wist niet wat je eraan had.  

Rust, eindelijk rust. De eerste nacht is een feit en toegegeven het was een absoluut rustig hotel.

Zaterdagmorgen, het uitgebreid ontbijtbuffet voldeed volledig aan de verwachtingen en we konden vertrekken voor nieuwe avonturen in Maastricht. Het feestcomité had een begeleide Bourgondische wandeltocht voorzien en het mag gezegd zijn, we zijn niet met honger terug-gegaan naar het hotel.  

We leerden in Maastricht Geis de harlekijn kennen, een speels en charmant figuur. Hij staat aan de Stokstraat, een nu zéér statige straat met dure winkels maar waar je voorheen dames voor plezier kon bezoeken.

De Maastrichtenaar zegt blijkbaar altijd ja, maar dat wil niet altijd ja zeggen. Joa, joa, joa wil zeggen ja, maar ik doe er niks mee.  

Interessant was de tussenstop aan de Bisschopsmolen, zeg maar bakkersmolen waar spelt werd gemalen. Daar was nog een warme bakker waar we aan het atelier versgebakken Limburgse vlaai kregen aangeboden. TOP.

De wandeling leidde ons ook tot op het Vrijthof, uiteraard gekend van de optredens van André 

Voor de geïnteresseerden, de achterneef van Jezus Christus, de heilige Servaas ligt daar begraven in de St.-Servaasbasiliek.  

Maastricht heeft 56 kerken en meer dan 500 kroegen. Dat lijkt me wel een goede balans. 

Een volgende tussenstop was het bekendste en oudste frietkot van de stad, Reitz. Een friet met zuurvlees en/of mayo.  

Verder naar de oude Sphinxfabrieken. Een prachtig erfgoed dat zijn gehele historie uitbeeldt op de wanden, in feite een kleine openbare tentoonstelling. Op de rooftop is er een mooie drankgelegenheid waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad en de omgeving.

Op dezelfde site vinden we ook Maison Blanche Dael, een koffiebranderij en theebakkerij, terug waar we nog getrakteerd werden op een mengeling van witte en donkere chocoladesterren.

Onze afsluiter was een proeverijtje in De Poshoorn, een tripeltje, ne witte, een blondje, een colake of een waterke. 

’s Avonds was het terug verzamelen in het hotel voor het uitstekende avondeten. Ondanks de bourgondische namiddag ging dat alsnog vlotjes naar binnen. Er was nog De Potten Roerders Quiz voorzien met 5 verschillende thema’s. 4 ploegen streden om de overwinning. En eerlijk, de slimsten hebben gewonnen.  

Zondag hebben de dappersten nog de Wilhelminatoren bestormd langs alle zijden en hebben van op de zijlijn de activiteiten op de rodelbaan gevolgd. Het uitzonderlijk goeie weer nodigde al snel uit om de terrassen terug op te zoeken. 

Kort samengevat: een TOP-weekend met een mooi gevulde, lekkere, gevarieerde, gebalanceerde activiteitenkalender. 

Met dank aan het feestcomité, Chris, Annet, Hugo, Riet, Leo en Rosette en niet te vergeten de weergoden.

Kurt, de teller waarop je kan rekenen.