Een kleine bloemlezing uit de “Galmen” van de voorbije 58 jaar.

Rubriek KWB-DONK 100 jaar oud in 2024
Deze maand: Een kleine bloemlezing uit de “Galmen” van de voorbije 58 jaar.
Galm maart 1974
Ondanks de autoloze zondag was de opkomst voor het St.-Niklaasfeestje aanzienlijk. Wij noteerden niet minder dan 240 aanwezige kinderen… Voor de inrichting van dit feestje willen we speciaal mevrouw Kinjet en de heren Van Olmen, Bostoen en Fleurackers bedanken…
Galm juni 1977
Op die avond werden drie punten behandeld: sanitair door Willy Bogaerts, sterkstroom door Louis Van Olmen, zwakstroom door Pierre Dengler…..
Om te eindigen gaf Willy een klare theoretische uiteenzetting over sanitaire installaties, meer bepaald over de terugslagklep (zeer belangrijk). Zijn theorie werd gevolgd door een paar praktische proeven….
Galm maart 1993
In het kader van “maak wat van uw vrije tijd” wordt er op 7 april een cursus “wassen en strijken” ingericht. Dit bij Theo Van Bossche thuis… Na die avond zullen vele mannen staan popelen om hun kennis en kunde thuis in de praktijk om te zetten!!!
Galm februari 1997
Met zijn allen onder de grond. Verslag van een deelnemer. (Schrijver nu nog onbekend) We vertrokken richting Lustin met z’n zessen en het kon ons niet schelen dat het regende. Waar we naar toe gingen regende het toch nooit, maar dat het er zo nat kon zijn wisten we toen nog niet! We zouden gaan “grotten”.
Even voorbij Namen was het. De ingang lag achter in de garage van een café (die dan ook “Café de la Grotte” heette. Hoe was dat mogelijk. Nadat we onze slechtste kleren hadden aangetrokken kropen we de grot in. Na enkele meters afdaling hadden we al prijs: we moesten ons van de Serge achter een rotsblok naar beneden laten zakken, er kon wel wat water staan maar dat zou wel meevallen.
Nou moe, het water stond verdorie tot aan ons onderbroek, waarom hadden we in godsnaam dan laarzen nodig? We plensden dan maar terug naar boven. In het schijnsel van onze carbuurlampen ontdekten we schitterende rotsformaties en orgelpijpen.
We kropen op onze rug, op onze buik, ondersteboven, enz. en kwamen in een grote zaal. Daar splitsten we ons in twee groepen. Later zouden we wel terug bijeenkomen, makkelijker gezegd dan gedaan. Dré kon slechts met hulp van Taco op het hoogste punt geraken en moest zich daar, voeten eerst, door een supersmalle spelonk laten zakken. Onze voorzitter kwam echter vast te zitten en kwam eerst na een tip van speleoloog van dienst, Serge Baillu, terug los. De meisjes en Fons klefferden in de andere richting en zo vonden we mekaar terug. Dan helemaal terug naar beneden, weer het water in en langs een nauwe gang naar boven. Ondertussen zaten we zo al drie uur onder de grond en onze batterijen geraakten letterlijk en figuurlijk leeg. Door een andere gang, eerst op handen en voeten en daarna op onze buik werden we naar buiten geloodst door Serge. Die snoodaard had natuurlijk een makkelijkere weg gekozen.
Buiten bekeken we mekaar: van kop tot teen in slijk, drijfnat maar met een onvergetelijke ervaring achter de rug. Al het slijk werd achteraf doorgespoeld met ettelijke Grand Crus.
Vik